Απευθυνόμαστε ξανά στους πολίτες της Πετρούπολης, μετά από αρκετά χρόνια.
Στο διάστημα αυτό πολλά άλλαξαν. Πράγματα που κάποτε θεωρούσαμε δεδομένα, όπως το δικαίωμα στην εργασία, το δικαίωμα των νέων στην ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, το δικαίωμα της αξιοπρεπούς διαβίωσης για τους συνταξιούχους, έχουν τεθεί δυστυχώς υπό καθεστώς κατάργησης και απαγόρευσης.
Για την πλειοψηφία των νοικοκυριών στη θέση της ελπίδας και της αισιοδοξίας στέκεται τώρα η απελπισία στην απόλυτη διάστασή της. Και το αύριο στη χώρα μας πως ξημερώνει;
Από τις στάχτες θα ξεπηδήσει η σπίθα της προοπτικής και της προκοπής. Το σίγουρο είναι ότι κανένα μνημόνιο δεν θα μας εμποδίσει να αγωνιζόμαστε, να ελπίζουμε, να οικοδομούμε με τις δικές μας δυνάμεις μια κοινωνία αλληλεγγύης και ανθρωπιάς!
Μια κοινωνία δίκαιη, όπου όλοι θα ξεκινούν από το ίδιο σημείο και θα έχουν τις ίδιες ευκαιρίες.
Αναγνωρίζουμε τη θεσμική και οικονομική δυσκολία των Δήμων σήμερα, όμως αυτό δε σημαίνει ότι πρέπει να μένουμε άπραγοι και να μην παίρνουμε πρωτοβουλίες για συμπαράσταση στους περισσότερο αδύναμους, γιατί αυτό συμβαίνει σήμερα.