Η ΕΛΠΙΔΑ ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙ
Η χώρα μας ζει κρίσιμες στιγμές, οι πολίτες συνεχίζουν να ζουν μέσα σε κλίμα αβεβαιότητας. Η κυβέρνηση της αριστεράς που προέκυψε από τις εκλογές του Γενάρη δεν έχει βρει ακόμη τον βηματισμό της και όλα φαντάζουν δύσκολα. Η αγορά έχει στεγνώσει, οι αναλήψεις από τις τράπεζες συνεχίζονται με αμείωτο ρυθμό, η ανεργία και η φτώχεια ζουν και βασιλεύουν.
Ο κόσμος συνεχίζει να πιστεύει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ θα τα καταφέρει καλύτερα αν και ο αρχικός ενθουσιασμός έχει μειωθεί πλέον αισθητά. Κάποιος όμως πρέπει να πει στην νέα κυβέρνηση ότι περάσαμε από τη φάση των καταγγελιών και των ευχολογίων στη φάση των αποφάσεων και μάλιστα των γρήγορων. Έφτασε η ώρα των αμετάκλητων αποφάσεων, ο Αλέξης Τσίπρας πρέπει να αποφασίσει με ποιούς θα πάει και ποιούς θα αφήσει. Είτε μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση τηρώντας τους κανόνες της – σύμφωνοι, με σκληρή διαπραγμάτευση – είτε έξω απ΄αυτήν αναλαμβάνοντας όμως εξ ολοκλήρου την ευθύνη των συνεπειών της άτακτης χρεοκοπίας. Οι αμφίσημες και αντικρουόμενες δηλώσεις περί μέσα, έξω, περί δημοψηφίσματος κ.τ.λ. μόνο σύγχυση δημιουργούν και προτρέπουν τις μεν επιχειρήσεις να διώχνουν κάθε βράδυ τα χρήματα τους από την Ελλάδα, τους δε καταθέτες να σηκώνουν όλο και περισσότερα ποσά από τις τράπεζες.
Η αρετή της Δημοκρατίας είναι η Αλήθεια, έλεγε ο Αριστοτέλης. Ας την πούμε επιτέλους την αλήθεια στους πολίτες εφόσον ισχυριζόμαστε ότι εκπροσωπούμε την Αριστερά και ας μην παίζουμε με τις λέξεις. Έχει δοθεί μια πρωτοκαθεδρία στον λαϊκισμό δυστυχώς και τώρα γίνεται προσπάθεια να γεφυρωθεί αυτό το χάσμα με τη φωνή της λογικής. Δύσκολο το εγχείρημα γιατί στις μέρες που ζούμε όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά έχουν διογκωθεί και έχουν μετακινηθεί από τις εφεδρείες στην Πρώτη Γραμμή. Έχει δημιουργηθεί μια κουλτούρα στις μέρες μας, η κουλτούρα του “παραπλανημένου θύματος”, του “περήφανου φτωχού”. Αυτά όμως δημιουργούν μόνο εφήμερες συναισθηματικές εξάρσεις και ρευστές ιδεολογικές συγγένειες που συντρίβονται στον πρώτο χάρτινο τοίχο που θα συναντήσουν. Ο δρόμος που πρέπει να ακολουθήσει η χώρα μας είναι ένας και μοναδικός, ο δρόμος της Ευρώπης, αφού μια και μοναδική είναι η πηγή χρηματοδότησης. Οι απόψεις περί Ρωσίας και Κίνας μόνο γέλια προκαλούν αφού τις εγκατέλειψαν και αυτοί που τις επινόησαν. Όσον αφορά κάποιους τυχοδιώκτες που προβάλλουν το επιχείρημα της επιστροφής στη δραχμή, είναι γνωστό ότι έχουν χτίσει καριέρες επενδύοντας στην καταστροφή της χώρας μας. Ας απομονωθούν τώρα που είναι νωρίς. Ο πρωθυπουργός πρέπει να πάρει γρήγορα πρωτοβουλίες να βγει η χώρα από το Δημοσιονομικό Τέλμα, να οικοδομήσει σχέσεις φιλίας με όλο τον Ευρωπαϊκό Νότο, να φύγουμε γρήγορα από την λογική που επανήλθε μετά από 30 χρόνια, περί ανάδελφου Έθνους, να σταματήσει να χρησιμοποιεί υλικά κατεδαφίσεως του παλιού χρεοκοπημένου πολιτικού συστήματος, να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις για επενδύσεις, για δημιουργία νέων θέσεων εργασίας όχι μόνο μέσα από τον δημόσιο τομέα, να σταματήσει να χαϊδεύει τους κρατικοδίαιτους συνδικαλιστές και τους κρατικοδίαιτους εργολάβους, να συνειδητοποιήσει τέλος ότι η Αριστερά δεν θα έχει πλέον άλλη ευκαιρία, η ελπίδα δεν πρέπει να πεθάνει…