2016

Ανακοίνωση – Να κλείσει η χωματερή της Φυλής

Πολίτες της Πετρούπολης,

Η πόλη μας συνεχίζει να υφίσταται τις συνέπειες της λειτουργίας της χωματερής της Φυλής. Η δυσοσμία που κατά περιόδους κατακλύζει την περιοχή, είναι αποτέλεσμα της ανεξέλεγκτης λειτουργίας της χωματερής.

Το σκάνδαλο όμως είναι ότι ταυτόχρονα με τη χωματερή, λειτουργεί και αποτεφρωτήρας νοσοκομειακών αποβλήτων. Είναι γνωστό δυστυχώς τι σημαίνει αυτό για την περιοχή μας, αλλά και για την υγεία των κατοίκων. Περισσότερες διοξίνες, περισσότερες τοξικές ουσίες αναμειγνύονται με τον αέρα και αυτό μεταφράζεται σε περισσότερα νοσήματα για τους πολίτες.

Οι μορφές καρκίνου που οφείλονται σε περιβαλλοντικές μολύνσεις πολλαπλασιάζονται. Τα παιδιά μας αναπνέουν μολυσμένο αέρα και μεγαλώνουν σε ένα ανθυγιεινό περιβάλλον πέρα από κάθε φαντασία. Πρέπει να το δεχόμαστε αυτό αδιαμαρτύρητα; Θεωρούμε τους εαυτούς μας πειραματόζωα και αντικείμενα πολιτικών παιχνιδιών που παίζονται στις πλάτες μας;

Η παρούσα κυβέρνηση πέραν των άλλων πολλών υποσχέσεων, είχε δεσμευτεί ότι θα απομακρύνει τη χωματερή. Η δε κυρία Δούρου μάλιστα, έλεγε πως θα αποδείξει στην πράξη, πώς μαζεύει ένας αντιμνημονιακός τα σκουπίδια. Λόγια του αέρα δυστυχώς από λαϊκιστές, που το μόνο που τους ενδιέφερε είναι το πώς θα υφαρπάξουν τις ψήφους μας. Η χωματερή όχι μόνο δεν απομακρύνεται, αλλά επεκτείνεται συνεχώς.

Η Δημοτική Αρχή της πόλης μας αλήθεια τι κάνει; Γιατί δεν αντιδρά; Γιατί δεν ενημερώνει τους πολίτες; Θέλει απλώς να τα έχει καλά με την Περιφέρεια;

Η υγεία των πολιτών, η υγεία των παιδιών είναι πάνω από σκοπιμότητες και μικροπολιτικές.

Πρέπει να αλλάξει ο σχεδιασμός, να πάψει επιτέλους η περιοχή μας να αποτελεί το «αποχωρητήριο» ολόκληρης της Αττικής. Το 2005 η τότε Δημοτική Αρχή του Στέφανου Βλάχου μαζί με τους κατοίκους της περιοχής απέτρεψαν τη μεταφορά της λυματολάσπης, πραγματοποιώντας μεγάλους αγώνες με τεράστιες συγκεντρώσεις, ακόμη και στην πλατεία συντάγματος.

Αυτό χρειάζεται και τώρα. Κινητοποίηση, νια να διεκδικήσουμε το δίκιο μας. Τέρμα το μισόλογα.

ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ εμπρός να ανατρέψουμε τον εγκληματικό σχεδιασμό για την περιοχή μας.

Στέφανος – Γαβριήλ Βλάχος Πρώην Δήμαρχος Πετρούπολης Ανεξάρτητη Δημοτική Ενωτική Κίνηση (Α.Δ.Ε.Κ)

“Η Πόλη πρέπει να ξαναβρεί τον βηματισμό της, χρειάζεται νέα διοίκηση για μια Πετρούπολη που μας αξίζει!!!” – συνέντευξη στις “δυτικές διαδρομές” Οκτώβριος 2016

Άρθρο του

κ. Στέφανου
Βλάχου*

Πρώην
Δήμαρχος
Πετρούπολης.

Ζούμε δύσκολες στιγμές. Η οικονομία μας πάει από το κακό στο χειρότερο. Οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους ζοφερό, όλο και περισσότεροι καταφεύγουν στο εξωτερικό. Οι συνταξιούχοι αντικρίζουν τις πετσοκομμένες συντάξεις και απελπίζονται. Οι επαγγελματίες, όσοι έχουν απομείνει, στύβονται κυριολεκτικά από τους φόρους που επιβάλλονται πλέον με νοοτροπία εξόντωσης από πλευράς κυβέρνησης.

Η ανεργία καλπάζει, ενώ οι επιχειρήσεις βάζουν λουκέτο η μια μετά την άλλη ή μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, όπου το φορολογικό σύστημα είναι σαφώς ευνοϊκότερο.

Η κυβέρνηση αφού υφάρπαξε την ψήφο των πολιτών με ακατάσχετη υποσχεσιολογία, τώρα αναπαύεται στην ανυπαρξία της αφού το μόνο που την ενδιαφέρει είναι η διατήρηση της εξουσίας αδιαφορώντας για τον ορυμαγδό που προκάλεσε στη χώρα, και αυτή η κατάσταση δεν είναι δυνατόν να μην έχει επηρεάσει και την Αυτοδιοίκηση.

Η υποχρηματοδότηση, η αφαίρεση αρμοδιοτήτων, η υποβάθμιση του ρόλου της αλλά και τα διάφορα εμπόδια που τίθενται από την κυβέρνηση είναι τα κυρία χαρακτηριστικά της σημερινής κατάστασης.

Εδώ στην περιοχή μας τα μεγάλα προβλήματα δεν λύθηκαν αλλά και δεν προβλέπεται να λυθούν. Η χωματερή εξακολουθεί να δηλητηριάζει τη ζωή μας. Οι διοξίνες και η αφόρητη δυσοσμία μας κατακλύζουν. Τα νοσήματα που σχετίζονται με την μόλυνση του περιβάλλοντος θεριεύουν. Τα παιδιά μας μεγαλώνουν σε συνθήκες αντίξοες κι επικίνδυνες.

Η κα. Δούρου (αλήθεια υπάρχει;) δεν τήρησε τις υποσχέσεις που έδωσε στους πολίτες για κλείσιμο της χωματερής ή μεταφοράς της. Στους γνώστες της κατάστασης αυτό ήταν αναμενόμενο αφού ούτε σχέδιο υπήρχε ούτε και ικανότητα υλοποίησης.

Εμείς ως διοίκηση πριν δέκα χρόνια καταφέραμε και κινητοποιήσαμε τον κόσμο σε πρωτόγνωρους αριθμούς αποτρέποντας την μεταφορά της λυματολάσπης της Ψυττάλειας, στα Άνω Λιόσια.
Η σημερινή διοίκηση του Δήμου Πετρούπολης εκωφεύει περίεργα. Ούτε ενημέρωσε τον κόσμο αλλά ούτε και προχωράει σε ενέργειες ακύρωσης των επιδιώξεων της περιφέρειας. Προσμένει ίσως κάποια ψίχουλα και δεν επιθυμεί την σύγκρουση. Καμιά όμως σκοπιμότητα καμιά μικροπολιτική δεν πρέπει να τίθεται πάνω από την υγεία των κατοίκων. Πρέπει η αντίδραση να καταστεί πάνδημη είτε το θέλουν είτε δεν το θέλουν, αλλιώς η περιοχή μας δεν έχει μέλλον. Μπορεί σ’ αυτό το μέγιστο θέμα να μην κουνιέται φύλλο στο Δήμο μας αλλά και στα αλλά τα ελάσσονα, ας πούμε, γίνεται κάτι;

Η πόλη μας κατά γενική ομολογία έχει υποχωρήσει έναντι των άλλων γειτονικών Δήμων.

Δεν υπάρχει σχέδιο και όραμα… Κάποια πράγματα χρειάζεται μεράκι και βούληση για να γίνουν. Αυτά είναι δυσεύρετα στην σημερινή διοίκηση. Οι πλατείες που έγιναν από την διοίκηση του Στέφανου Βλάχου βρίσκονται σε κακά χάλια, οι κάδοι δεν πλένονται ούτε επισκευάζονται. Η καθαριότητα υστερεί, ενώ η αυθαιρεσία στην Κεντρική Λεωφόρο ζει και βασιλεύει.

Ευτυχώς που ως διοίκηση είχαμε εξασφαλίσει ελεύθερους χώρους και έτσι κάτι πάει να γίνει στην σχολική στέγη . Σε εποχή κρίσης τα κοινωνικά προγράμματα είναι σχεδόν υποτυπώδη, όταν εμείς ήδη το 2010 είχαμε ιδρύσει την τράπεζα Τροφίμων.

Οι αθλητικοί χώροι παραμένουν οι ίδιοι, καμιά πρόοδος σε σχέση με την κατάσταση που παραδώσαμε το 2010. Το δε θέμα των διεκδικήσεων της μονής Λαμίας έχει αφεθεί στην τύχη του, με αποτέλεσμα οι ορέξεις να πολλαπλασιάζονται τώρα.

Επί των ημερών μας η Μονή είχε υποστεί απανωτές ήττες με προσωπικό κόστος του υπογράφοντα, αφού είχε συρθεί όχι λίγες φορές στα δικαστήρια. Μην ξεχνάμε όμως ότι με ενέργειες του δημάρχου Στέφανου Βλάχου είχε αρχίσει ανάκριση από την εισαγγελία του Αρείου πάγου σε βάρος της μονής Λαμίας.

Αυτό βέβαια αποσιωπάται από εχθρούς και φίλους…

Ο δήμος μας χρειάζεται αλλαγή πλεύσης, δεν το λέω μόνο εγώ, το λένε καθημερινά χιλιάδες πολίτες.

 

ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΟΝ ΔΗΜΗΤΡΗ ΤΖΑΒΑΡΑ

Δημήτρης Τζαβάρας,

ο άνθρωπος, ο φίλος, ο πατέρας, ο σύζυγος, ο πολίτης, όποια ιδιότητα κι αν εξετάσεις ψεγάδι δεν θα βρεις. Όποιον κι αν ρωτήσεις, μόνο με το άκουσμα του ονόματος του με χαμόγελο θα απαντήσει γιατί μόνο καλά λόγια θα πει. Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν είναι ανεξήγητο. Τίποτα σε αυτή τη ζωή δεν μένει αναπάντητο, κυρίως όταν αναφερόμαστε σε ανθρώπους όπως ο Δημήτρης. Γιατί η συμπεριφορά του καθορίζονταν από ορισμένο τρόπο και ορισμένες αρχές ως συνέπεια της αντίληψης του για την ελευθερία και τη λογικότητα του ανθρώπου. Γιατί η βαθύτερη ουσία της προσωπικότητας του ήταν το ήθος, αυτό που πολλοί φαύλοι δυστυχώς στη χώρα μας προσπαθούν να οικοιοποιηθούν λες και έτσι θα απολυτρωθούν.

Ο Δημήτρης ήταν η προσωποποίηση του ήθους, της τιμιότητας, της λεβεντιάς. Ο Δημήτρης ήταν η προσωποποίηση της ευγένειας, της καλοσύνης, του ανυπόκριτου ενδιαφέροντος, ήταν η προσωποποίηση της μεγαλοσύνης και της αξιοπρέπειας.

Ο Σπύρος Μελάς έλεγε ότι σ’αυτή τη χώρα ποτέ δε θα ακούσεις ότι αυτός είναι καλός. Θα ακούσεις ότι ήταν καλός ή ότι θα γίνει καλός. Εδώ όμως ο Μελάς διαψεύδεται. Ο Δημήτρης ήταν και είναι καλός. Καλός και αγαθός όπως έλεγε ο Σωκράτης. Η καλοσύνη του και η ευγένεια της ψυχής του σε καθήλωναν, για όλους είχε μια καλή κουβέντα!  Τι χαροποιό που ήταν το πρόσωπο του και η κάθε κίνηση των χεριών του, και με πόση απλότητα ερχόταν θαρρετά κοντά σου για να σε ξεκουράσει και με πόση ταπείνωση σε σίμωνε σαν να ήταν ο αδελφός σου, δείχνοντας σου φυσικά και απροσπάθητα πόσο σε τιμάει και σε συμπονάει.

Αυτός ήταν ο Δημήτρης, είχε την χάρη του καλομίλητου. Σαν πρωινός ουρανός ασυννέφιαστος, σαν βρύση που περιμένει τον διαβάτη να τον ξεδιψάσει με το κρύο νερό της, δίχως να θέλει άλλη πληρωμή παρά μόνο τη χαρά να τον ευχαριστήσει. Κι αυτό το έκανε παρά τα μύρια προβλήματα που αντιμετώπιζε.

Δημήτρης Τζαβάρας προσωπικότητα εμβληματική της πόλης μας. Ασχολήθηκε πολλά χρόνια με τον αθλητισμό, αναδεικνύοντας δεκάδες αθλητές. Ταυτόχρονα μύησε εκατοντάδες παιδιά στα ιδανικά του αθλητισμού. Είχα την χαρά και την τιμή να συνεργαστώ μαζί του, στην Διοίκηση του Δήμου Πετρούπολης. Ανέλαβε το κομμάτι του αθλητισμού ξεδιπλώνοντας όλο του το ταλέντο. Θυμάμαι πως έκανε σαν μικρό παιδί από την χαρά του όταν υποδεχόμαστε στην Πόλη μας την δάδα των Ολυμπιακών Αγώνων.

Ο Δημήτρης, ο αγαθός Γίγαντας βίωνε τις στιγμές αυτές ως πολίτης της Πετρούπολης, αλλά και ως πολίτης του κόσμου. Συμμετείχε τελευταία ενεργά στον προβληματισμό για την δημιουργία ενός πολιτικού χώρου μακριά από λαϊκισμούς και ψεύτικες υποσχέσεις. Συνεισέφερε ενεργά στον Διάλογο με την πλούσια πολιτική του σκέψη αλλά και την Βαθειά του Κουλτούρα. Ήταν προβληματισμένος για το χάλι του πολιτικού μας βίου βλέποντας μέτριους ανθρώπους να οδηγούν το καράβι στην ξέρα. Ο Δημήτρης ως ένας από τους πλέον καλλιεργημένους και ενημερωμένους στην πόλη  μας αγωνιούσε για την τύχη της χώρας μας και των νέων παιδιών.

Δημήτρη έφυγες πρίν εκπληρωθούν οι οραματισμοί σου, αλλά να είσαι ήσυχος, υπάρχουν πολλοί πίσω σου και θα συνεχίσουν αυτό που ξεκίνησες.

Αγαπημένε μας Δημήτρη, μας αιφνιδίασες. Είπες θα πάγω σ’ άλλη γη θα πάγω σ’ άλλη θάλασσα και πήγες. Έφυγες ξαφνικά για εκείνα τα μέρη που δεν υπάρχουν καθημερινές και σχόλες, για εκείνα τα μέρη με τις ανθισμένες τριανταφυλλιές και τις απέραντες πρασινάδες. Κουράσθηκες, το καταλαβαίνουμε αλλά μας πόνεσες βρε αδερφέ, ήταν μαχαιριά στο στήθος για όλους μας, και πρώτα πρώτα για την αγαπημένη σου Ράνια, για τον Αλέξανδρο, για τον Κίμωνα. Για όλους εμάς που σε αγαπάμε και θα συνεχίσουμε να σε αγαπάμε μέχρι να πεθάνουμε.

Που να φανταστώ ότι η τελευταία κλήση που έκανες την προηγούμενη μέρα θα ήταν σε μένα. Συμφωνήσαμε να τα πούμε, αλλά σ’ αυτή τη ζωή πλέον είναι κομμάτι δύσκολο. Στην άλλη είναι βέβαιο.

Αν ζωή είναι η από μέσα αίσθηση του κόσμου που έχει ο άνθρωπος, πιστεύω ότι χωρίς μάταιους περισπασμούς έζησες.

Αγαπημένε μας Δημήτρη τώρα η ψυχούλα σου ταξιδεύει. Είναι σαν ένα πανί που βολτάρει μέσα στη θάλασσα. Μικραίνει-μικραίνει ως που σβήνει μέσα στην άχνα του πελάγου και χάνεται μέσα στη θολούρα. Ησυχία είναι μέσα σου κι απ’ έξω η πλάση ειρηνεμένη. Η βουή του κόσμου ένας βραχνάς που έσβησε και χάθηκε. Το βραδυνό φως είναι γλυκό κι ελαφρύ. Όλα μεταμορφώνονται, παίρνουν μια δόξα και μια αθανασία. Τώρα βρίσκεσαι στην γειτονιά των αγγέλων. Στην πρώτη γραμμή, πανύψηλος με τα γαλανά σου μάτια, χαμογελαστός όπως πάντα, δικαιωμένος και γαληνεμένος.

Καλό κατευόδιο αγαπημένε μου Φίλε. Εμείς χάσαμε έναν σπουδαίο Φίλο, η Πόλη μας έχασε εναν σπουδαίο Άνθρωπο._