Ο εφιαλτικός Αύγουστος – Όταν κλήθηκα να εκκενώσω την Πάνω Πετρούπολη!
Είναι κάποιες στιγμές στη ζωή των ανθρώπων, που μένουν έντονα χαραγμένες στη μνήμη, που ανατρέπουν ψυχικές αντοχές και ισορροπίες.
Αυτό που βιώσαμε σ αυτόν τον εφιαλτικό μήνα, ήταν κάτι πρωτόγνωρο. Δεν πίστευα ούτε στα χειρότερα όνειρα μου, ότι θα κληθώ να λάβω αποφάσεις που θα επηρεάσουν δραματικά τη ζωή χιλιάδων κατοίκων. Ο φετινός Αύγουστος άρχισε με τους χειρότερους οιωνούς. Ανεξέλεγκτες φωτιές σε όλη τη Νότια Ελλάδα. Καίγονταν κυρίως η Αττική και η δύσμοιρη Εύβοια. Ζωσμένος από φόβους και αγωνίες για την περιοχή μας απηύθυνα έκκληση για την εθελοντική φύλαξη της πόλης μας και του βουνού. Η ανταπόκριση κυρίως από νέους ανθρώπους ήταν συγκινητική! Δεκάδες εθελοντές συντονισμένοι από την αντιδήμαρχο Κατερίνα Σταματοπούλου και τον Δημήτρη Σπαθουλα ξεχύθηκαν σε κάθε σημείο της πόλης. Τα τηλέφωνα του Δήμου κυριολεκτικά πήραν φωτιά!
Την 6η Αυγούστου στις 3μμ ξέσπασε φωτιά στην περιοχή του νέου νεκροταφείου των Άνω Λιοσίων και της χωματερής. Επί τόπου προσέτρεξε το ένα πυροσβεστικό του Δήμου μας με επικεφαλής τον Σ. Κολισογλου, και προσπάθησε να συγκρατήσει τη φωτιά πίσω από την Λεωφόρο ΝΑΤΟ. Σημειωτέον, αυτοί που είχαν καθήκον να επιτηρούν την περιοχή ήσαν άφαντοι… (γειτονικός Δήμος κλπ.). Η φωτιά δυστυχώς πέρασε απέναντι και έφθασε στο Λατομείο Μουσαμά. Μαζί με τον Αντιπεριφεριάρχη κ Ανδρέα Λεωτσάκο και τον Αντιδήμαρχο Φώτη Χριστόπουλο παρακολουθούσαμε την εξέλιξη της φωτιάς από την κορυφή του Βουνού. Δυστυχώς εκείνη την κρίσιμη στιγμή η πυροσβεστική δεν παρενέβη δραστικά, ενώ τα αεροπλάνα και τα ελικόπτερα λόγω του έντονου καπνού δεν μπορούσαν να στοχεύσουν την φωτιά Μαζί με τον δημοτικό σύμβουλο Μανώλη Ραγκούση κινηθήκαμε να κάνουμε ρίψεις με μια υδροφόρα του Δήμου, στο σημείο που ανέβαινε η φωτιά. Εκείνη την στιγμή όμως ξεπετάχτηκαν τεράστιες φλόγες μέσα απο τα πεύκα που μας ανάγκασαν να απομακρυνθούμε. Η φωτιά γρήγορα επεκτάθηκε στο βουνό και εμείς κινηθήκαμε στο αμαξοστάσιο του Δήμου με τον Αντιπεριφεριάρχη για να συντονίσουμε τις προσπάθειες.
Στην κάθοδο συναντήσαμε δεκάδες έως εκατοντάδες φιλόζωους και μη από την περιοχή μας αλλά και από όλη την Αθήνα. Εκεί δεχθήκαμε αναίτια επίθεση από αγνώστους τραμπούκους οι οποίοι χειροδίκησαν εναντίον μας (υπήρχαν αναρτήσεις σε ιδιαίτερα γνωστή ομάδα Facebook της πόλης μας που παρότρυναν στην άσκηση βίας εναντίον μας!). Στο αμαξοστάσιο κατέφτασαν ο υπεύθυνος της πολιτικής προστασίας της Περιφέρειας, ένας αρχιπυροσβέστης ο αντιδήμαρχος Φώτης Χριστόπουλος ο π. Δήμαρχος κ. Σίμος κ.α.
Εκεί ξετυλίχτηκε το Δράμα που με κατέστησε έξαιμο, όταν ο αρχιπυροσβέστης άρχισε να αναμελπεί το τροπάριο ότι σταθερά και αμετάκλητα η φωτιά θα κατέβει στην πόλη, τότε ήταν που κλήθηκα επίσημα από τον υπεύθυνο της πολιτικής προστασίας να εκκενώσω την Άνω Πετρούπολη!
Η απάντηση μου ήταν βέβαια αρνητική επικοινώνησα με τον ικανό και άξιο διοικητή του 10ου ΠΣ κ. Μπούγια που βρίσκονταν στο σημείο της φωτιάς ως και με τον υπεύθυνο της δίκης μας πυρασφάλειας Σ. Κολισογλου, και οι δυο ήσαν κατηγορηματικοί θα κρατήσουμε την φωτιά! Εθελοντικές ομάδες πιστοποιημένων πυροσβεστών ( Κασφίκης – Κωνσταντόπουλος – Ζωναράς) ρίχτηκαν στη μάχη με την καθοδήγηση των πυροσβεστών. Η φωτιά κρατήθηκε παρά τις κάποιες επικίνδυνες αναζωπυρώσεις.
Την επομένη, 7η Αυγούστου, κατά την διάρκεια επίσκεψης στο βουνό με την συνοδεία του Φώτη Χριστοπούλου ξέσπασε μια τεράστια αναζωπύρωση. Ζητήθηκε εναέρια βοήθεια. Προέβην σε επίμονες και αγωνιώδεις εκκλήσεις προς τον Περιφερειάρχη και την κυβέρνηση. Μετά από 15 λεπτά και ενώ καίγονταν όλη η Ελλάδα, κατέφθασε το ρωσικό Μπεριέφ το οποίο με δυο ρίψεις δάμασε κυριολεκτικά την απειλή. Τα υπόλοιπα τα ανέλαβαν τα ελικόπτερα και οι επίγειες δυνάμεις!
Από αυτό το σημείο και μετά δίνονταν καθημερινά μάχη με μικρές αναζωπυρώσεις που αντιμετωπίζονταν από την Πυροσβεστική και τα δυο πυροσβεστικά του Δήμου. Τον όλο συντονισμό τον είχαν αναλάβει υπό την εποπτεία μου αντιδήμαρχος πολιτικής προστασίας κ. Φώτης Χριστόπουλος με την αρωγή του αντιδημάρχου Στέλιου Χρυσικού! Έτσι κύλησε όλος ο Αύγουστος αλλά και ο Σεπτέμβριος με την αγωνία των μποφόρ και της ανομβρίας. Οι εθελοντές μας, οι νέοι που παράτησαν τις διακοπές τους, φύλαγαν το άλσος και άλλα σημεία της πόλης. Στο βουνό μέχρι τις 7μμ περιπολούσαν δυο αυτοκίνητα του ΑΣΔΑ. Ο ΠΣ Οδυσσέας και ομάδες διασωστών περιπολούσαν τα βράδια επίσης στο βουνό. Τι μπορεί να πει κανείς για αυτά τα παιδιά! Ό,τι και να πει θα είναι λίγο!
Συμπέρασμα: Δόθηκε μια μάχη στην οποία η πόλη μας βγήκε νικήτρια. Αναπτύχθηκε ο εθελοντισμός, μια υπέρτατη έννοια κοινωνικής αλληλεγγύης, ένας θεσμός που πρέπει να διατηρηθεί αλλά και να επεκταθεί σε όλους τους τομείς της κοινωνικής μας δραστηριότητας. Είναι απόλυτα αναγκαίο να μπει σε μια νέα λογική η φύλαξη του Ποικίλου Όρους, του τελευταίου πνεύμονα πρασίνου της δυτικής Αθήνας. Ο Δήμος μας σήκωσε δυσανάλογο βάρος σε αυτή τη κρίση, ουσιαστικά παλέψαμε μόνοι μας! Θα διεκδικήσουμε όμως και θα απαιτήσουμε ώστε τα κονδύλια που δίδονται για αυτό το σκοπό να χρησιμοποιούνται σωστά. Δεν πρόκειται να εφησυχάσουμε, θα αλλάξουμε νοοτροπίες και τακτικές. Θα προστατεύσουμε το Ποικίλο κάτω από άλλους όρους! Η πόλη θα τιμήσει τους εθελοντές και τους πυροσβέστες που βοήθησαν στην αποφυγή της καταστροφής!
Στις φωτογραφίες, ο καπνός από το λατομείο Μουσαμά και η δεύτερη ρίψη του Μπεριέφ.
